Tamtego dnia, jak co niedzielę, zamówił kawę i kanapki. Kiedy kelner oddalił się od stolika, Filip podszedł do wieszaka, na którym przed chwilą zostawił swój płaszcz, sięgnął do wewnętrznej kieszeni i wyciągnął z niej gazetę. Kupił ją przed przyjściem tutaj.
Im więcej piszę, tym gorzej mówię. – Nauczyłam się tego zdania na pamięć, bo usprawiedliwia zanikającą umiejętność mojego wysławiania się w odpowiednim czasie.
Coraz częściej czuła ból przy oddychaniu. Czasem ciężko jej było wstać z łóżka i minut – tych liczonych od momentu zadzwonienia budzika, do postawienia bosej stopy na podłodze, z każdym dniem bezlitośnie przybywało. Continue reading…
Żyję otoczona przez ludzi, którzy wypełniają swój czas po brzegi: poświęcają się pracy bardziej niż to im potrzebne, dokładają sobie nowych zajęć, przyjmują kolejne dodatkowe zlecenia.
Pierwszy łyk kawy nad morzem. Ulga, że smakuje (ostatnio mam kryzys kawowy i prawie nigdzie nie smakuje).
Wczoraj pomyślałam przed snem takie ładne zdanie o Tobie i nie zanotowałam. Umykasz mi. A może to moja pamięć? Continue reading…
Zwykle budzi się o 3 nad ranem. Niezależnie od pory roku, pokój wypełnia wtedy miękkie światło latarni stojącej przy oknach mieszkania. Chwyta sukienkę, wymyka się cicho z sypialni i zaczyna przygotowania do wyjścia.
Wieczorem wychodzę z domu i mam 20 minut, żeby dostać się do kina. Na szczęście to nie randka, więc biegnę w bluzie i jeansach żeby zdążyć przed seansem. Wiem, że reklam nie będzie.
Siedzi naprzeciwko mnie. Długie brązowe włosy, delikatny makijaż, pomalowane, krótkie paznokcie. Ma na sobie granatową sukienkę. Gdy podchodziła do kawiarnianego stolika nie sposób było nie zauważyć wzroku kobiet i mężczyzn, którzy z podziwem na nią patrzyli.
-Proszę zapiąć pasy, zbliżamy się do strefy turbulencji – popatrzyła na klamrę pasa bezpieczeństwa, upewniając się, że nie rozpięła jej od momentu startu.